پاورپوینت گیاه شناسی

دانلود پاورپوینت با موضوع گیاه شناسی دارای 85 اسلاید و با فرمت .ppt و قابل ویرایش و آماده برای ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس می باشد.

 

تعداد اسلاید : 85 اسلاید
فرمت فایل: پاورپوینت .ppt و قابل ویرایش
آماده برای : ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس

 

قسمتی از متن نمونه:

رشد رويشى مجدد )1(
ذخاير غذائى
مواد آلى ذخيره شده براى شروع رشد ضرورى است. مطالعاتى که روى رشد در تاريکى انجام شده است مشخص کرده است که کربوهيدرات‌‌ها به‌عنوان ذخيره غذائى گياه عمل مى‌کنند. اسميت نشان داد که ريشه‌هاى يونجه، نشاسته و قند يعنى کربوهيدرات‌هاى غيرساختماني، ذخيره مى‌کنند. کربوهيدرات‌هاى غيرساختمانى در طول تاريکى به مصرف سوخت و ساز گياه مى‌رسند. درصورتى‌که همى‌سلولز و ديگر اجزاء مواد خشک )کربوهيدرات‌هاى ساختماني( به مصرف سوخت و ساز گياه نمى‌رسند.
معمولاً گياهچه يک گياه يک ساله از دانه که داراى مقدار زيادى کربوهيدرات چربى و پروتئين است تغذيه مى‌کند. گياهان چندساله مقدار کمى از ذخاير غذائى خود را به توليد بذر اختصاص مى‌دهند به‌طورى که رشد
کربوهيدرات‌هاى ذخيره‌اى )کل کربوهيدرات غيرساختمانى يا TNC،Total (nonstrucural corbohydrates، در طى پائيز که هواى روز گرم و آفتابى و هواى شب سرد بوده و لذا شرايط براى فتوسنتزى خالص مطلوب و براى رشد شاخ و برگ چندان مناسب نيست، ذخيره مى‌شوند. برخى از عوامل آب و هوائى و خاکى مخصوصاً ازت زياد خاک، روى ذخيره مواد اثر منفى دارند. ذخيره‌سازى با افزايش سن گياه زياد مى‌شود.
دوباره گياهان جديد به‌طور عمده به‌علت وجود ذخاير غذائى موجود در قسمت‌هاى مختلف اندام‌هاى رويشى مثل ريزوم، استولن، ساقه کورم )تيموتي( قاعده برگ يا کاه )علف‌باغى Dactylis glomerata(، و ريشه‌ها )يونجه(يا ترکيبى از اين قسمت‌ها مى‌باشد. سوليوان و اسپراگ نتيجه گرفتند که رشد مجدد علف‌باغى در ابتدا، بستگى به ذخيره مواد در قاعده برگ پائين و ريشه‌ها دارد. گياهان دوساله در سال اول توليد بذر نکرده و به‌جاى آن مقدار زيادى مواد غذائى را در ريشه‌هاى اصلى و ضخيم خود و يا مانند کرفس در دمبرگ ذخيره مى‌کنند.
ذخيره مواد غذائى يک راهبرد مهم در مديريت محصولات علوفه‌اي، مرتعى و چمنى است. گونه‌هاى مختلف از اين نظر با هم تفاوت زيادى دارند. بعضى از آنها نسبت به برداشت‌هاى با فاصله کم يا برداشت‌هاى مستمر بسيار سازگار هستند، چون داراى عادت رشد خزنده بوده و در مقايسه با گونه‌هاى ديگر پس از برگ‌ريزى نيز شاخص سطح برگ زيادى را در سطح زمين دارا هستند )به‌عنوان مثال گونه‌هاى چمني(. يونجه داراى اين چنين توانائى نبوده، يا توانائى بسيار کمى دارد. بنابراين تعداد دفعات برداشت بايد براساس توازنى بين کيفيت علوفه، عملکرد و حفظ برگ براى مدت کافى تنظيم گردد تا بتواند مواد غذائى کافى براى بقاء، برداشت‌هاى مکرر منجر به افزايش کيفيت علوفه برداشت شده مى‌گردد اما کاهش عملکرد، ذخيره مواد غذائي، و عمر گياه را در پى دارد.
مطالعات متعددى که در مورد بقولات و گرامينه‌ها انجام گرفته است نشان مى‌دهد که پس از برداشت، ميزان ذخيره کربوهيدرات‌هاى به‌طور مشخص کاهش مى‌يابد. در تحقيقات خود روى يونجه در ايالت و يسکانيسن به اين نتيجه رسيد که طرح يک برنامه زمانى برداشت )به‌طورى که امکان ذخيره کربوهيدرات‌ها را فراهم کند( براى عملکرد و بقاء يونجه لازم است )شکل درصد کل کربوهيدرات‌هاى قابل استفاده در ريشه يونجه و شبدر پنجه‌مرغى که دوبار در طول فصل رشد برداشت شده‌اند( مشاهده کرد که سرعت باز شدن برگچه‌هاى شبدر قرمز در مزرعه برداشت شده بيشتر از مزرعه برداشت نشده بود. لذا وى پيشنهاد کرد که تنظيم‌کننده‌هاى رشد نيز بايستى در رشد مجدد مؤثر باشند.
درصد کل کربوهيدرات‌هاى قابل استفاده در ريشه يونجه و شبدر پنجه‌مرغى که دوبار در طول فصل رشد برداشت شده‌اند (اسميت ۱۹۶۲).
بقولات، مثل يونجه، براى رشد مجدد بيشتر به ذخيره ريشه خود وابسته هستند، چون برگ‌هاى پائين آنها رو به پيرى رفته و لذا پس از برداشت محصول به‌عنوان علوفه خشک، برگ‌هاى سالم باقى‌مانده يا خيلى کم است يا اصلاً وجود ندارد. از طرف ديگر شبدر پاى پرنده (Birdsfoot trefoil(، در شرايطى که برداشت با فاصله کم انجام شود، برگ‌هاى قاعده‌اى بيشترى را نسبت به يونجه حفظ مى‌نمايند و رشد مجدد تا حد زيادى بستگى به شاخ و برگ باقى مانده دارد. ليکن اين نوع شبدر، کربوهيدرات کمترى در ريشه خود ذخيره مى‌نمايد. اين گياه حتى در شرايط برداشت مستمر عادت رشد خزنده خود را حفظ نموده و لذا سطح برگ زيادى روى زمين را مى‌پوشاند در نتيجه، اين‌گونه براى مراتعى که به‌طور دائم برداشت مى‌شوند مناسب‌تر از يونجه است و براى تهيه علوفه خشک مناسب نيست.