پاورپوینت بررسی تحولات ساختاری ساختمانهای بلند پروژه برج های پتروناس

دانلود پاورپوینت با موضوع بررسی پروژه برج های پتروناس دارای 23 اسلاید و با فرمت .pptx و قابل ویرایش و آماده برای ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس می باشد.

 

تعداد اسلاید : 23 اسلاید
فرمت فایل: پاورپوینت .pptx و قابل ویرایش
آماده برای : ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس

 

قسمتی از متن نمونه:

مقاله :تحولات ساختاری ساختمانهای بلند
پروژه: برج های پتروناس

ساختمان هاي بلند:
ساختمان های بلند در اواخر قرن نوزدهم در ایالات متحده آمریکا ظهورکردند. بسیاری از ساختمان های بلند ساخته شده در سراسر جهان، به ویژه در کشورهای آسیایی مانند چین،کره، ژاپن، و مالزی هستند.
براساس تحقیقات1980،در حدود49 درصد از ساختمانهای بلند جهان در شمال آمریکا واقع شدند.در حال حاضر آسیا باداشتن32 درصد بزرگترین سهم را دارد.وشمال آمریکا24 درصد،این داده ها نشان می دهدکه رشد سریع ساخت و ساز ساختمان های بلند در آسیا است. در حالی که ساخت و ساز در آمریکای شمالی کاهش یافته است در واقع، هشت عدد از ده ساختمان بلند در حال حاضر در آسیا ساخته می شوند.
دو، برج سیرز و ساختمان امپایر استیت،در شمال امریکا می باشند.
برج امپایراستیت در نیویورک102طبقه دارد.
از ساختمان های بلند به عنوان ساختمان های اداری ،تجاری، کاربردهای دیگراستفاده می شود.
توسعه ساختمان بلند شامل عوامل مختلف پیچیده مانند اقتصاد، زیبایی شناسی، فن آوری، مقررات شهری،و سیاست است. در این میان، اقتصاد عامل اولیه حاکم بوده است. منافع اقتصادی در استفاده از زمین شهری متراکم است.
از نقطه نظر مهندسی هنگامی میتوان سازه را بلند نامید که ارتفاع آن باعث شود که نیروهایِ جانبی ناشی از باد و زلزله بر طرّاحی آن تاثیر قابل توجهی گذارند.
پیشرفت طراحی و تکنولوژی ساخت باعث گردیدند که حداکثر ارتفاع سازه های فولادی به تدریج افزایش یافته و در سال 1913 ساختمانِ Woolworth با 60 طبقه در نیویورک اجرا شود.

دوره اول احداث ساختمانهای بلند سالهای1880تا1900میلادی راشامل می شودکه در شیکاگو شکل گرفت و حداکثر بیست طبقه بودند.
دوره دوم : درآغاز قرن بیستم وپس از جنگ جهانی اول بتدریج با پیشرفتهای حاصل شده محدودیتهای تکنولوژی کاهش یافته و در این دوره جهان شاهد ساخت بناهائی با ارتفاعات باور نکردنی در زمان خود و بوجود آمدن پدیده آسمانخراش می باشیم.
درپایان این دوره یکی از بلندترین ساختمانهای مطرح دنیا،بنای امپایراستیت با ارتفاع باورنکردنی 381متر شکل می گیرد.
دوره سوم: زمان تاریخی این دوره را می توان حدفاصل سالهای 1935 تا1970میلادی مشخص نمود.اگر در دوره قبل صرفاً بناهای بلند با اسکلت فولادی ساخته می شود از این دوره بتن مسلح نیز موقعیت خود را در سازه بناهای بلند تثبیت نمود.
دوره چهارم : از دهه1970 به بعد ،در این دوره در ساخت بناهای بلند شاهد بکارگیری معماری صنعتی پیشرفته در اینگونه بناها هستیم.
دوره پنجم : اواخر قرن بیستم واوایل قرن جدید ساختمانهای بلند بیشتری ساخته خواهد شد بزرگترین ساختمان بلند دنیا در اواخر قرن بیستم برجهای دوقلوی پتروناس در مالزی است.
بارگذاری در سازه های بلند به دلیل طبقات زیاد، افزایش اثرات باد و اهمیتِ بیشترِ اثرات دینامیکی با سازه های کوتاه متفاوت است. مجموع بارهای قائم طبقات، نیروهای بسیار زیادی را بر ستونها اعمال میکند. بار باد بر سازه بلند نه تنها بر سطح بزرگتری نسبت به سازه کوتاه اثر میکند، بلکه در ارتفاع با شدت بیشتر و بازوی لنگرِ بزرگتری بر سازه تاثیر میگذارد. بار باد در طراحیِ سازه های کوتاه عامل تعیین کننده ای نیست ولی در سازه های بلند میتواند در طراحی و فرم سازه نقش بسیار مهم و اساسی داشته باشد. در حالتهای خاصی که سازه بسیار لاغر و انعطاف پذیر است، علاوه بر نیروهای داخلی، حرکاتِ سازه نیز باید در تعیینِ اثرات باد محاسبه گردند.

در مناطقِ زلزله خیز ممکن است نیروهای ناشی از حرکات زمین از بارهای ناشی از باد بسیار بیشتر شوند و در نتیجه بارهایِ زلزله تعیین کننده فرم، طرح و هزینه سازه خواهند شد. از نظر رفتارِ داخلی سازه پاسخِ دینامیکیِ ساختمان نقش مهمیِ در نحوه اثر و کمیِت بارهایِ موثر بر سازه خواهد داشت
نماسازی های خاص، بریدگی های معماری و عقب نشینی در طبقات بالا برای تامین نور از ویژگی های معماری مدرن است. نیاز به مقاومت و سختی در سازه ها با در نظر گرفتنِ موارد فوق باعث گردید که پیشرفت های اساسی در فرمهای سازه ای ایجاد شود و شکل جدیدی از قابها شاملِ قابهایِ مهاربندی شده، قابهایِ محیطی، سیستمهایِ قاب-دیوار و سازه هایِ با مهار کمربندی معرفی گردند.
اولین روش، روش استاتیکی است. که در آن فرض میشود ساختمان در برابر باد به صورت جسم صلب گیردار عمل میکند. روش استاتیکی برای طراحیِ ساختمانهای بلند متعارف و بدون شرایط خاص در ارتفاع، لاغری و یا ارتعاش در اثرِ باد قابل استفاده است.
روش دیگر روشِ دینامیکی است. که در سازه هایی با شرایط ویژه از نظر ارتفاع و لاغری و با قابلیت ارتعاش در اثر باد کاربرد دارد. این نوع سازه های ویژه، در آئین نامهUBC (Uniform Building Code) به سازه هائی اطلاق میشود که ارتفاع آنها از 123 متر (400 فوت) و یا 5 برابرِ عرض سازه بیشتر باشد (در مقرراتِ ملی ساختمان ایران، مبحث ششم، این محدودیت 120 متر و همان نسبت ارتفاع به عرض 5 است) و یا اینکه در مقابلِ نوساناتِ ناشی از باد حساس باشند. این ساختمانهای ویژه را به طریق پیشرفته تر، علاوه بر در نظر گرفتن نسبتِ ابعاد با معیار فرکانس طبیعی و میرایی سازه نیز تعریف کرد.