روانشناسى در قرآن

تحقيق روانشناسى در قرآن
 متشکل از 5 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
جنبه كشف روانشناسى در فلسفه قرآن تابع قوانين زير است كه‏چيزى جز بسط دادن همان حقيقتى كه در آغاز بيان كرديم نيست:
1 - روان، چنانچه دو گروه تندرو از فلاسفه پنداشته‏اند نه شمش‏نقره است و نه صخره سياه، بلكه حد وسط ميان اين دوست.
2 - از همين رو جوانب منفى و مثبت انسان در كنار هم قرار دارندوهيچ نيرويى از خارج آن دو را بر انسان تحميل نمى‏كند و تنهاخداست كه خير را بدو عطا مى‏كند و گاهى تقوا را در اختيار اومى‏نهد.
3 - نخستين خطاى فلاسفه از اين جا ناشى مى‏شود كه پيشاپيش‏گمان كرده‏اند نفسى كه تابع خير است نمى‏تواند منبع شر باشدوعكس آن را نيز صادق مى‏دانند غافل از آن كه طبيعت شرور نفس باعطاى خير از سوى خدا منافاتى ندارد چنانچه طبيعت انسان مرگ‏است ولى خدا حيات را بدو عطا فرموده است و ذات او عدم است‏وخداوند به او هستى و وجود عطا فرموده و به همين ترتيب.
4 - از همين رو انگيزه‏هاى طبيعى به همان قوّت عوامل فرهنگى‏حق و واقعى است، پس تعصّب در كنار ايثار و شهوت در كنارپاكدامنى و ريا در كنار اخلاص همگى امور واقعى هستند كه مورداعتراف و اقرار مى‏باشند.
5 - تربيت، اخلاق و كيفرها و فشارها تماماً امور ضرورى هستندزيرا جنبه مثبت انسان را عليه جنبه منفى او يارى مى‏رساند، البتّه پس‏از اقرار به واقعيّت حالتهاى تجاوز گرانه در نفس بشرى و تأثير عوامل‏وراثتى و هوا و هوس و مشكلات زندگى كه او را به سوى جوانب‏منفى رانده است.