رفتار ائمه در برارب خلفاي جور

تحقيق رفتار ائمه در برارب خلفاي جور
 متشکل از 8 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
 سيره ائمه معصومين(ع) در برابر حكومت‏هاى هم عصر خويش نشان مى‏دهد كه آنان‏ازهر وسيله‏اى براى مبارزه با آن‏ها استفاده مى‏كرده‏اند، هر چند كه در زمان‏هاى‏مختلف،شيوه مبارزه ايشان متفاوت بوده است. شيوه مبارزه ائمه(ع) را مى‏توان به دو دسته مستقيم و غير مستقيم تقسيم كرد. در مبارزه مستقيم، به روشنگرى صريح درباره ماهيت حكومت‏هاى وقت و حتى در مواردى به براندازى آن‏ها اقدام مى‏كردند. مبارزه غير مستقيم آنان استفاده از هر روشى بود كه غير مستقيم، به نفى مشروعيت و تضعيف حكومت‏ها منجر شود.
بررسى اين دو روش مبارزه مى‏تواند روشن سازد كه مبارزه آنان با حكومت‏ها بر چه مبنا و اساسى بوده است و آيا صرفاً به اين علت بوده است كه اين حكومت‏ها در روش خويش عادلانه رفتار نمى‏كردند يا غير از اين، علل ديگرى نيز دخالت داشت كه ماهيت آن‏ها را ظالمانه مى‏ساخت، به گونه‏اى كه هرگز اصلاح‏پذير نبودند. پيش از پرداختن به اصل مبحث، گفتنى است كه ائمه(ع) از يك اصل پنهان كارى، به نام تقيه، در برابر حكومت‏هاى وقت استفاده و اصحاب خويش را به رعايت آن سفارش مى‏كردند. در بحث‏هاى پيشين گذشت كه حضرت على(ع) براى حفظ جان خويش از همين روش استفاده مى‏كرد، امام حسين(ع)
اصحاب خويش را به كتمان و مخفى كارى توصيه مى‏كرد و امام باقر(ع) نيز به ابابصير توصيه مى‏كند كه در جامعه‏اى كه حكومت آن در دست افراد ناحق و هوس باز است، در ظاهر، هم چون ديگران و در باطن، مخالف آنان عمل كنيد:
«خالطوهم بالبرانية و خالفوهم بالجوانية اذا كانت الامرة صبيانيه» [1]
توجه به اين نكته درباره تقيه، لازم است كه تقيه يك ضرورت است و امرى مستمر و دائم محسوب نمى‏شود. بنابراين، ممكن است امرى در يك زمان، جزء موارد تقيه باشد و در زمان ديگر نباشد. از اين رو، ائمه(ع) در مواردى هم كارى با حكومت‏ها را براى اصحاب خويش مجاز مى‏دانستند و در مواردى آنان را از آن بر حذر مى‏داشتند. همين طور گاهى حفظ سرّ امامت خويش را خواستار مى‏شدند؛ ولى در موارد ديگر، آشكارا به تبيين آن مى‏پرداختند بدين ترتيب، موارد تقيه در زمان‏ها و مكان‏هاى مختلف، متفاوت مى‏شود و بدين علت است كه در روايت، تشخيص مورد آن را برعهده اشخاص گذاشته‏اند كه چه امرى بايد پنهان بماند و چه امرى نه.

1. مبارزه مستقيم

همان طور كه گذشت، سيره ائمه(ع) درمبارزه مستقيم با حكومت‏ها به دو شكل متجلى شده است:
1. قيام و مبارزه مسلحانه براى براندازى حكومت. اين روش مبارزه را در سيره امام على و امام حسن(ع) در براندازى حكومت معاويه بررسى كرديم و حتى از تصميم حضرت على براى براندازى حكومت عثمان سخن گفتيم. هم چنين آن را در سيره امام حسين(ع) مشاهده مى‏كنيم كه درباره آن بحث خواهيم كرد.
2. تبيين و روشنگرى درباره ماهيت حكومت‏ها در جهت نفى مشروعيت و پشتوانه اجتماعى ومعنوى آن‏ها.
اينك بحث درباره مبارزه ائمه(ع) با حكومت‏ها را در قالب اين دو روش ادامه مى‏دهيم.