جايگاه حقوقي زن در نهج البلاغه

تحقيق جايگاه حقوقي زن در نهج البلاغه
 متشکل از 37 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
از منابعي كه از دير باز در مباحث انتقادي درباره « جايگاه و منزلت زن در نگرش ديني» مورد استفاده قرار گرفته است كلام اميرالمومنين (علیه السلام) در نهج البلاغه مي باشد.
 
دسته اي با تمسك به ظاهر كلام حضرت، كمال پذيري زن و وجود ارزشهاي والاي انساني او را انكار كرده و آن را موجودي دون و بي پايه انگاشته اند. و دسته ديگر با تاكيد بر منزلت و مقام كرامت والاي زن، كلام حضرت را منافي با منزلت و جايگاه حقيقي وي پنداشته اند.
 
اما يك بررسي اجمالي در سيره حضرت ثابت مي كند كه آن حضرت عليرغم  سنت جاهليت به شخصيت و مقام زن احترام بسيار مي گذاشته است. او نه تنها در خانه شريك زندگي همسر خود بوده است بلكه مردان را نيز به پاسداري از حرمت و حقوق زنان توصيه كرده و كوششهاي ايشان را در اداره خانه و تربيت فرزندان ارج نهاده است. در بيان كرامت و منزلت زن همين بس كه او را مظهر جمال و عطوفت الهي معرفي نموده و مي فرمايد:
«المراة ريحانه و ليست بقهرمانه»
«زن گل خوشبوي زندگي است و نبايد كارهاي دشوار را بر او تحميل كرد».
 
در كلامي ديگر از زن به عنوان امانت الهي ياد شده است كه همچون امانتهاي ديگر خداوند ارزشمند و قابل احترام مي باشد و بايد آنچنانكه شايسته امانت گذار است از او محافظت و نگهداري شود.
 
امام علي (عليه السلام) پيش از هر مكتب مادي طرفدار زن، مدارا با زنان را تحت هر شرايطي حتي در صورت بد رفتاري و اهانت لازم و ضروري دانسته و خشونت و تعرض به او را محكوم نموده است