اعتدال و ميانه‏روى در اسلام (1)

تحقيق اعتدال و ميانه‏روى در اسلام (1)
 متشکل از 12 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
افراط در زهد و عبادت اسلام
از همان وقتهائی كه تصوف هم در دنيای اسلام‏ پيدا شد، ما می‏بينيم افرادی پيدا شدند كه تمام نيروی خودشان را صرف‏ عبادت و نماز كردند و ساير وظائف اسلامی را فراموش نمودند مثلا در ميان‏ اصحاب امام علی علیه السلام مردی را داريم بنام ربيع بن خثيم همين خواجه ربيع‏ معروف كه قبری منسوب به او در مشهد است. حالا اين، قبر او هست يا نه‏ من يقين ندارم و اطلاعم در اين زمينه كافی نيست ولی در اينكه او را يكی‏ از زهاد ثمانيه يعنی يكی از هشت زاهد معروف دنيای اسلام می‏شمارند، شكی‏ نيست.
ربيع بن خثيم اينقدر كارش به زهد و عبادت كشيده بود كه در دوران آخر عمرش قبر خودش را كنده بود و گاهی می‏رفت در قبر و لحدی‏ كه خودش برای خودش كنده بود می‏خوابيد، و خود را نصيحت و موعظه می‏كرد، می‏گفت " ''يادت نرود عاقبت بايد بيائی اينجا'' ".
تنها جمله‏ای كه غير از ذكر و دعا از او شنيدند آنوقتی بود كه اطلاع پيدا كرد كه مردم امام حسین علیه السلام فرزند عزيز پیامبر اکرم|پيغمبر را شهيد كرده‏اند، چند كلمه گفت در اظهار تأثر و تأسف از چنين حادثه‏ای: " ''وای بر اين امت كه فرزند پيغمبرشان را شهيد كردند ''". می‏گويند بعدها استغفار می‏كرد كه‏ چرا من اين چند كلمه را كه غير ذكر بود به زبان آوردم.
همين آدم در دوران اميرالمؤمنين علی (ع) جزو سپاهيان ايشان بوده است‏، يكروز آمد خدمت اميرالمؤمنين عرض كرد: ''يا اميرالمؤمنين انا شككنا فی‏ هذاالقتال''. " انا " را هم كه می‏گويد معلوم می‏شود كه او نماينده عده‏ای‏ بوده است. يا اميرالمؤمنين! ما درباره اين جنگ شك و ترديد داريم، می‏ترسيم اين جنگ، جنگ شرعی نباشد. چرا؟