سيستم هاي برنامه ريزي منابع سازماني

تحقيق سيستم هاي برنامه ريزي منابع سازماني
 متشکل از 12 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
 در اواخر دهه 70 ميلادي مفهوم برنامه ريزي مواد موردنياز (MRP)  معرفي و توسط IBM پياده سازي و توسعه پيدا كرد . مهمترين مشكل اين سيستم ها امكانات سخت‌افزاري و نرم افزاري گران قيمتي بود كه بعضاً در مراكز دانشگاهي و يا نظامي مستقر بودند .
سازمانها در استقرار MRP با مشكلات زيادي مواجه بودند . از طرف ديگر اين سيستم ارتباط بين توليد و استراتژي هاي رقابتي سازمان را چندان مدنظر قرار نمي داد و ظرفيت هاي توليدي سازمان در اين سيستم لحاظ نمي شد .
بين سالهاي 1980 و 1990 ميلادي با توسعه و گسترش برنامه ريزي مواد موردنياز ،‌ مفهوم برنامه ريزي منابع توليد 2 (MRPII)  ارائه گرديد . در اوليل همين دهه نيز سيستم برنامه ريزي توزيع (DRP)  كه مستقل از MRPII عمل مي كردند وارد اين سيستم شده و عملاً مشكل عدم ارتباط اين دو سيستم با يكديگر مرتفع گرديد .
پس از بكارگيري MRPII و گسترش آن در تمام عرصه هاي توليدي ،‌خدماتي ،‌تجاري، توزيعي و غيره و همچنين اضافه نمودن سيستم هاي پشتيبان تصميم به آنها ، سيستم ERP ارائه شد . با ظهور ERP در حوزه توليد ، تمامي سيستم هاي توليدي تحت پوشش قرار گرفتند . بخش ها ، فرايندها و وظايف مختلف از جمله كنترل كيفيت ، نگهداري و تعميرات ، حسابداري و مالي به سيستم هاي توليدي متصل شده و ERP به عنوان حدفاصل سيستم هاي مديريت زنجيره تأمين (SCM)  و مديريت ارتباط با مشتري (CRM)  مطرح گرديد . اين سيستم بيش از آنكه عنوان جديدي براي MRPII باشد ، به عنوان سطح بعدي در سطوح تكاملي سيستم هاي كامپيوتري طراحي شده براي پشتيباني از عمليات سازمان مطرح است .