معرفی نظریه ارتباط گرایی و ارایه الگوی طراحی آموزشی متناسب با آن

دانلود فایل کامل معرفی نظریه ارتباط گرایی و ارایه الگوی طراحی آموزشی متناسب با آن
در قالب فایل word و متشکل از 12 صفحه قابل ویرایش

بخشی از محتوا ::
چکیده

نظریه ها اساس هر رشته و علمی را شکل می دهند و با ارائه دیدگاه منسجم ومنظم از پدیده ها ،امکان توصیف وتبیین و پیش بینی آن ها را فراهم می آورند. یادگیری نیز به عنوان پدیده ای اساسی ،در طول تاریخ مورد مطالعه دانشمندان و روان شناسان بوده و نظریه های متعددی برای تبیین آن ارائه شده است . ولی با این حال این نظریه ها هنوز به طور کلی نتوانسته اند پرده ازاسرار پدیده یادگیری بردارند. ازطرفی رخداد های جدیدی که اخیرا” درزمینه دانش و فناوری اتفاق افتاده ،تعلیم وتربیت رابا چالش های جدیدی روبرو کرده است. عصر جدید پارادایم های یادگیری، رویکردها ونظریه های آموزشی جدیدی را رقم زده و موجب ظهور نظریه های یادگیری جدیدتری شده است.یکی از این نظریه ها ارتباط گرایی۱ است .ارتباط گرایی به عنوان پارادایم جدید یادگیری در عصر دیجیتال مطرح است.این نظریه،نظریه های یادگیری رفتارگرایی۲، شناخت گرایی ۳و ساختن گرایی۴ را به چالش کشانده و در رویارویی با آنها، با توجه به استلزامات عصر دیجیتال کارآمدترجلوه نموده است. هدف این مقاله که به روش توصیفی – اسنادی صورت گرفته است، بررسی این نظریه جدید یادگیری ارتباط گرایی است.

ارتباط گرایی از یک منظر بر دانش ارتباطی۵ و دانش توزیع شده۶ و از منظردیگر برفناوری های نوین(شبکه ها) استوار است و درتلاش است که دیدگاه جدیدی را در معرفت شناسی، و پیرو آن، متناسب با عصر دیجیتال، یک نظریه یادگیری جدید ارائه کند.حاصل این مقاله ضمن معرفی نظریه ای جدید به مربیان، برنامه ریزان و طراحان آموزشی و آشناکردن آن ها با طرفداران و اصول حاکم بر ارتباط گرایی ، این نظریه را به نقدکشیده و ضمن پاسخ گویی به انتقادات وارده بر ارتباط گرایی به بیان یک مدل طراحی آموزشی براساس ارتباط گرایی می پردازد.
کلید واژه ها: ارتباط گرایی، عصر دیجیتال، دانش ارتباطی و دانش توزیع شده.

مقدمه

مجموع سه نظریه ی رفتارگرایی ، شناخت گرایی و سا ختن گرایی، نظام آموزشی قرن بیستم را تحت تأثیر قرار داده است. در اوایل قرن بیست و یکم با ورود به عصر دیجیتال و ظهور فناوری های جدید اطلاعاتی و ارتباطی عده ای در این تفکر بودند که این نظریه ها به اندازه کافی برای نظام تعلیم و تربیت قرن بیست و یکم مفید نیستند.درعصری که ابزارهای تکنولوژی ورشد سریع دانش ،زمینه ارتباطات پیچیده ،گسترده وروزآمدی را فراهم می کند و یادگیرندگان توانایی آفرینش، هم آفرینشی و بازآفرینشی محتوا را دارند و می توانند در مکالمات جهانی شرکت کرده و مستقیما” با متخصصان ارتباط برقرار کنند(زیمنس،(۲۰۱۰ ، پارادایم های آموزشی جدیدی از جمله یادگیرنده محوری، محیط های یادگیری مجازی، وسایل یادگیری مجازی، یادگیری مستمر و مداوم ، نیزدر آموزش شکل گرفته ودیگر نظریه های قدیمی پاسخگوی چنین تحولاتی نیست و نیاز به نظریه های جدیدی از جمله نظریه ارتباط گرایی را رقم می زند. لذا ضروری است که برای کمک گرفتن از این نظریه در آموزش باید آن را هرچه بیشتر بشناسیم